Rozwój muzyki elektronicznej nastąpił w latach 50-tych XX wieku. W 1951 roku zostały otwarte pierwsze studia, które zajmowały się nagrywaniem muzyki elektronicznej. Pierwsze tego typu studia zostały otwarte w niemieckiej Kolonii. Do ich powstania przyczyniły się, zakończone sukcesem, prace nad udoskonaleniem magnetofonu. Pierwsze studia nagrywające muzykę elektroniczną powstawały na potrzeby rozgłośni radiowych. Po studio w Kolonii kolejne zostało otwarte w Nowym Jorku. Otwarcie tych pierwszych studio uważane jest powszechnie za datę narodzin muzyki elektronicznej. W swych pierwszych latach muzyka ta powstawała wyłącznie w studiach, sprzęt był bowiem za ciężki, aby można go było wykorzystać poza studiem nagrań. Także ci muzycy, którzy zamierzali zaprezentować swoje kompozycje na koncertach, najpierw nagrywali je w studio nagrań, a dopiero potem odtwarzali przed zgromadzoną na koncercie publicznością. W historii muzyki elektronicznej na trwale zapisał się niemiecki kompozytor Karlheinz Stockhausen. W 1956 roku skomponował on „Pieśń młodzianków”. Utwór ten uważany jest za pierwszy utwór elektroniczny, który zasługuje na miano arcydzieła. Z kompozycji Karlheinza Stockhausena bardzo wiele korzystał wybitny francuski choreograf Maurice Bejart. Bejart z kompozycji Stockhausena skorzystał między innymi w przedstawieniu „Stimmung”, które zrealizował w 1972 roku. Karlheinz Stockhausen zmarł w 2007 roku w Kurten.
Read Time:57 Second