0
0
Wybitnym niemieckim kompozytorem okresu romantyzmu jest Johannes Brahms. Johannes Brahms żył w latach 1833 – 1897. Obdarzono go mianem „tradycjonalisty z dusza romantyka”. Jego muzyka pozostawała bowiem z jednej strony wierna kanonom klasycznej kompozycji, zaś z drugiej strony niosła dużo emocji, która była tak bardzo typowa dla muzyki romantycznej. W 1853 roku Brahms był gościem w domu Klary i Roberta Schumannów. Robert Schuman był już wtedy uznanym artystą, jego żona Klara, także była znaną pianistką. Oboje poznali się na talencie swojego młodego gościa. Okrzyknięty przez gospodarzy geniuszem, Brahms był bardzo krytycznie nastawiony do swoich utworów. Wiele jego dzieł nigdy nie ujrzało światła dziennego. Brahmsa bardzo wielu uważa za kontynuatora twórczości Ludwika van Beethovena. Pierwszym wielkim dziełem Brahmsa jest skomponowana w 1876 roku I symfonia C-moll. Symfonię tą okrzyknięto „Dziesiątą symfonią Beethovena”. Dzieło Brahmsa zostało skomponowane w takiej samej tonacji, w jakiej Beethoven skomponował V symfonię. Wprawdzie symfonia Brahmsa jest skomponowana w nastroju bardziej lirycznym niż dzieło Beethovena, to jednak kończy się podobnie, jak u Beethovena triumfalnym finałem. Kolejne 3 symfonie Brahmsa to utwory bardzo dojrzałe. Świadczą one o jego wielkim talencie. W dorobku Brahmsa znajdują się jednak nie tylko symfonie. Skomponował on także wiele pieśni, sonat fortepianowych i utworów muzyki kameralnej.
