0
0
Piotr Iljicz Czajkowski był wybitnym kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem rosyjskim. Piotr I. Czajkowski żył w latach 1840 – 1893. Na całym jego życiu piętnem odcisnęła się śmierć matki, którą przeżył w okresie dzieciństwa. Tak naprawdę przez całe swoje dorosłe życie kompozytor nie miał domu. Letnie miesiące spędzał w majątkach bogatych przyjaciół, stale zmieniał mieszkania, które wynajmował w Moskwie. Całe swoje uczucia przelał na dzieci siostry, opiekował się także swoim młodszym rodzeństwem. Całe życie Piotra Czajkowskiego to poszukiwanie poczucia bezpieczeństwa, zrozumienia i miłości. Jego najlepszym przyjacielem (sam tak o niej pisał) była Nadzieżda von Meck. To dzięki niej mógł całkowicie poświęcić się komponowaniu. Burzliwe i pełne niepokoju życie kompozytora zakończyło się nagłą, nie do końca wyjaśnioną śmiercią. Jedni mówili, że zmarł na cholerę, inni, że popełnił samobójstwo. Mimo, że prowadził tak bardzo niespokojne i nieustabilizowane życie wiele komponował. Utwory, które komponował dzieliły ówczesne środowisko muzyczne. Jedni byli nimi zachwyceni, inni wręcz przeciwnie. Dziś jego utwory nie budzą kontrowersji, jedynie zachwyt. W dorobku kompozytora znajdują się tak wielkie dzieła jak opera „Eugeniusz Oniegin”, niezrównane balety „ Jezioro łabędzie” i „Dziadek do orzechów”, symfonie I g-moll „Zimowe marzenia”, czy VI h-moll „Patetyczna”. Czajkowski skomponował także cykl miniatur i pieśni.
